Życie bł. Doroty z Mątów od najmłodszych lat poświęcone było Jezusowi Chrystusowi, którego uważała za swojego duchowego Oblubieńca. Ta XIV wieczna mistyczka wywędrowała z rodzinnej wsi Mątowy Wielkie do Gdańska, a następnie do Kwidzyna, gdzie zmarła jako pustelnica. Niezależnie od swojego stanu – panny, żony, matki, wdowy czy rekluzy – cokolwiek czyniła, było podporządkowane Bogu.

Jest patronką kobiet, matek, małżeństw w potrzebie, odlewników oraz Prus i Pomorza. Przez swoje niełatwe życie wpisuje się do grona Matek Kościoła – kobiet, które swoimi działaniami zmieniały postrzeganie bliźnich, Kościoła, świata i relacji z Bogiem.