W XVI wieku w Europie, w nawiązaniu do idei anatomicznych, podjęto budowy państwa „dobrze rządzonego”, które nazwano „wspólnotą”. Te aspiracje zmierzają w różnych seriach. O ile firma stała się kolebką monarchii, Polskie charakteryzowało się absolutnym rozwiązaniem problemu szlachty, w konfrontacji z królem, w oparciu o forsowany program egzekucji praw i mienia, która dała naprawę naprawy kości naprawczej. Przejmując część uprawnień władcy, tej instrukcji instrumenta – jako organizacja o nazwie reprezentowanej przez „rody senator” i na ze szlachtą jako „narodem uprawnień”. W dziesięciu sposób jako monarchia mieszana, zmieszana jako podwójne monarchia i w ramach jej – demokracja z oligarchią. W Rzeczypospolitej władzą naczelną była szlachta, bo senatorowie wywodzili się przecież z kręgu „braci”, a monarcha był suwerenem w królestwie. Porządek wewnętrzny miał być tymi samymi dzięki równowadze. Pod koniec lat 60. XVI w. zasady te wprowadzono także w Wielkim Księstwie Litewskim, na mocy unii lubelskiej powstało państwo polsko-litewskie zwane Rzeczpospolitą Obojga Narodów.
COMMUNIS CONSENSUS – Unanimus Consensus. SEJM WALNY RZECZYPOSPOLITEJ Obojga Narodów W LATACH 1586-1668
60.00zł
Brak w magazynie