Do istoty kultury arabskiej prowadzą – wciąż obecne w życiu współczesnych Beduinów – wzorce plemienne, wyrażające się w decyzjach, w tym politycznych, plemiennych naczelników, a także normy życia religijnego – islamu, choć również chrześcijaństwa. Fenomen kultury arabskiej przybliża refleksja nad człowiekiem i jego czasem – zagadnienia do ujęcia w kategoriach psychologii Carla Gustava Junga, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji psychicznych: myślenia, uczucia, percepcji i intuicji. Koncepcje te znajdują potwierdzenie w dziesiątkach manifestacji wynikających z codziennego życia i obrazów rysujących się w mediach i w literaturze.

Człowiek ten to, z jednej strony, racjonalista, nastawiony na postęp i rozwój ojciec rodziny, przedsiębiorca, polityk, z drugiej – mistyk, odwołujący się do pokładów własnego życia wewnętrznego i zbratany z przyrodą. To bojownik walczący o swój kraj z kolonializmem i neokolonializmem, gospodarz tak gościnny, że odda duszę i mienie swoim gościom, kiedy indziej – nieufny krytyk lawinowego zainteresowania Wschodem. Na obrzeżach miast i pustyń zachowuje swój magiczny świat jak skarb w otchłani stechnicyzowanej kultury, zarazem wkracza z całą siłą w sferę nowoczesnej myśli. Staje się aktywnym współtwórcą aulamy – globalizacji, którą „tu i teraz”, już w wieku XXI, wzbogaca swoją żywotnością, inspirując rewolucje 2011 r. – fenomen na miarę współczesnej historii powszechnej.