W zamyśle Autora niniejsze opracowanie miało stanowić powrót do badań naukowych nad tematyką lechicką, zarzuconych po 1897 r. Jednak przebadanie całej nomenklatury etnicznej Kroniki mistrza Wincentego doprowadziło do sformułowania nowych hipotez w obszarze historii odległym od problematyki lechickiej ale również związanym z naszą tożsamością historyczną, bo odnoszonym do władających Polską pierwszych Piastów.
Analiza naukowa lechickich, tytułowych pojęć tej książki pozwoliła postawić dwa nowe, fundamentalne dla wiedzy o naszej wczesnej historii pytania: czy Popielidzi i Piastowie byli jedną, tą samą dynastią a Siemowit był potomkiem któregoś z Popielidów? czy dynastia Piastów wygasła na długo przed śmiercią Kazimierza Wielkiego, a jeśli tak, to kto władał Polską przed 1370 r.?
Sformułowanie tych pytań, wynikające jedynie z uważnej lektury dzieła mistrza Wincentego, a w jej następstwie z dostrzeżenia treści historycznej w pomijanych we współczesnym dziejopisarstwie lechickich pojęciach, otwiera przestrzeń nowych naukowych poszukiwań.