Praca Bogusława Czarnego stanowi studium z metodologii i historii ekonomii. Autor opisuje wędrówkę w czasie i przestrzeni „tezy o racjonalizacji” Maxa Webera. Dzięki Oskarowi Langemu ta konkurencyjna wobec marksizmu koncepcja trafiła w ręce polskich ekonomistów apologetów realnego socjalizmu. W przeobrażonej postaci – paradoksalnie – służyła utrwalaniu systemu totalitarnego, którego ideologią był marksizm.

Książka wypełnia lukę, ponieważ prace o pseudonauce w Trzeciej Rzeszy (np. eugenika) i Związku Radzieckim (np. łysenkizm) są liczne, lecz nie ma analiz podobnych zjawisk występujących w Polsce. Opis polskiej debaty o racjonalności gospodarowania pomaga zrozumieć naturę peerelowskiej „ekonomii politycznej” i stanowi unikatowy przyczynek do ogólnej teorii patologii nauki.