Okładka książki jest syntezę jej treści. Na tle obrazu Markusa Larsona „Statek o zachodzie słońca” (1857), widzimy słynną mapę północnego bieguna niderlandzkiego kartografa Gerarda Mercatora, mentora i współpracownika angielskiego ezoteryka Johna Dee. W czterech rogach mapy Mercatora są umieszczone herby trzech, szesnastowiecznych potęg. W lewym górnym rogu jest Róża Tudorów, herb Tudorów do czasu objęcia angielskiego tronu przez Henryka VII. Zawiera w sobie aluzję do angielskiej reformacji. W prawym górnym rogu mamy dwugłowego orła, herb książąt Moskwy i razem pieczęć Iwana III Rurykowicza. Skrzydlaty lew w prawym dolnym rogu jest wzięty z flagi Republiki Weneckiej. W XVI w. Wenecja jest inkubatorem idei protestanckich. W lewym dolnym rogu widnieje Monas Hierogliphica, symbol stworzony przez Johna Dee łączący w znaczenia astrologiczne, alchemiczne i ezoteryczne. Cztery znaki-symbole wskazują na głównych protagonistów tej historii i na trzy dziedziny omawiane w mojej książce: szesnastowieczny merkantylizm, ezoterykę i reformację. Zestawienie historycznych wydarzeń związanych z nimi ma na celu ukazanie związku między nimi. Merkantylizm obejmuje globalny handel prowadzony przez mocarstwa i związaną z nim globalną polityką. Ezoteryka sprawia wrażenie tajemnych, ekskluzywnych doktryn religijnych. Jednak niektóre szczegóły pism ezoterycznych pokazują, że, obok celów religijnych i propagandowych, ezoteryka realizuje cele pragmatyczne. Jakie? Wyjaśniam to w dwu pierwszych rozdziałach: „Hermetyka” i „Kabała”. Są one wprowadzeniem do kolejnego, trzeciego rozdziału, który omawia działalność florenckiego klanu de Medici i protegowanych przez nich autorów, Marcelego Ficiono i Pico della Mirandolla, czyli tzw. „chrześcijańskich” ezoteryków, twórców piętnastowiecznej florenckiej, neoplatońskiej akademii. Wenecka ezoteryka, związana jest z historią weneckich relacji z Anglią Tudorów oraz udziałem akademickiej społeczności Padwy i pewnego weneckiego, „chrześcijańskiego” ezoteryka w politycznych projektach Henryka VIII Tudora. Jest to temat czwartego rozdziału: „Wenecja i początek reformacji pod berłem Henryka VIII Tudora”. Rozdziały piąty, „Popyt na handel zamorski”, i szósty, „Zatoka zamrożonych figur”, koncentrują się na merkantylnej ekspansji Anglii w XVI w. na obszarze Księstwa Moskiewskiego. Rozdział siódmy, „Iwan Groźny i Muscovy Company”, ósmy, „Iwan zwany Pierieswietowym”, i dziewiąty, „Angielski car”, omawiają aktywność angielskich kupców w Moskwie i moskiewski cezaropapizm. W rozdziale dziesiątym, „Meandry włoskiej i angielskiej reformacji”, omawiam złożone drogi dwu włoskich teologów, którzy odegrali ważną rolę w historii angielskiego protestantyzmu, Bernardino Ochino i Pietro Martire Vermigli. Ponieważ Ochino związany jest z ariańskim odrodzeniem w Włoszech, zajmuję się w nim również historią ariańskiego ruchu, zapoczątkowanego w roku 1546 w Vinceza, znajdującym się w granicach Republiki Weneckiej. Rozdział jedenasty, „Odwieczna walka mistycyzmu z mistyką”, zarysowuje istotę tradycji mistycznej, tak jak przedstawia się ona w biblijnej historii zbawienia i chrześcijańskiej ortodoksji. Tym sposobem tłumaczy różnicę między mistycyzmem a mistyką. W dwunastym rozdziale, „Ezoteryczne zaplecze angielskiej ekspansji”, moja narracja omawia kryzys angielskich wpływów w Polsce, w Inflantach i w Księstwie Moskiewskim w latach 80. XVI w., misję Johna Dee w Rzeczypospolitej, jego współpracę z Albrechtem Łaskim i możliwy związek jego wyprawy do Polski ze śmiercią króla Stefana Batorego. Ostatni rozdział, „Zakończenie – niespodziewane oblicze merkantylnej ekspansji”, ukazuje prześladowanie Kościoła w tudoriańskiej Anglii jako część