Tereny “Zachodniej Białorusi” leżały w polu zainteresowań Stalina od 1920 r. aż do końca wojny. Autor omawia wszystkie etapy polityki radzieckiej wobec tych obszarów (okupacja radziecka, okupacja niemiecka i ponowne zajęcie ich przez Armię Czerwoną) oraz różne jej aspekty: sprawy narodowościowe, gospodarcze, szkolnictwo, represje, aparat urzędniczy, polityka społeczna). Wykazuje, że władze sowieckie wbrew deklaracjom nie liczyły się ze zdaniem Białorusinów, o czym świadczy polityka kadrowa i ostateczne oddanie Białegostoku stronie polskiej.