„Publikacja ta ukazuje krytycznie politykę wydawniczą w sferze nauki, realizowaną w Polsce Ludowej do 1959 roku. Dokonane ustalenia wskazują na barbarzyński charakter działań cenzuralnych, na zniewolenie uczonych, zwłaszcza humanistów. Zamierzone w ramach rewolucji kulturalnej cele osiągane były u podstaw kultury – na jej szczytach przeważały represje i marksistowskie dogmaty. Monopol wydawniczy przyniósł wielkie szkody nie tylko nauce, ale i kulturze”.