Życie św. Brygidy było pisane zaraz po jej zejściu przez dwóch jej spowiedników i przez współczesnego jej arcybiskupa uppsalskiego. W następnych wiekach, życie to natchnęło do dziel budujących: zakonnika brygidzkiego Bertholda, i innych kilku pobożnych pisarzy. W naszych czasach zawdzięczamy biografie krytyczne, które dostarczyły treści do licznych wydań: Bollandistom i protestantowi P. Hammerichowi.
Zdawało się nam, że możemy zwrócić się do przedmiotu tak w rozliczny sposób opisywanego. Jest wielka liczba dokumentów niewydawanych lub wcale nowych, o czym mogliśmy dokładnie się przekonać w czasie naszej podróży do Szwecji.
Dwa prawie zupełnie kompletne rękopisy o kanonizacji świętej Brygidy i jej córki świętej Katarzyny, były wydane tylko częściowo, jeden przez p. Annerstedt, a drugi przez p. Silfverstolpe. Za wstawieniem się p. Leopolda Delisle, p. Klemming, uczony zawiadowca sztokholmskiej, królewskiej biblioteki, przysłał nam te drogocenne rękopisy XV wieku, więc posiadamy cały zbiór świadectw wydanych na korzyść dwóch świętych; a co jeszcze ważniejsze, mamy pierwszą biografię dostojnej wdowy, którą jezuici holenderscy szukali na próżno , a historyk duński zaniedbał.
Jeżeli jesteśmy lepiej świadomi przeszłości z powodu pism, o których mówiliśmy, nie mniej nam dodaje wątku i czas teraźniejszy, z powodu niedawnych badań nad szwedzkimi wiekami średnimi, z których nie czerpał żaden biograf św. Brygidy. Żaden nie streścił zasad chrześcijańskich wieków średnich: jego moralności i jego nauk. Może zarzucą mi śmiałość. Rzeczywiście, zestawiwszy pisma świętej odnośnie do ich przedmiotu wyrażam raczej myśl tekstu, a nie tłumaczę go. Lecz jeżeli przytaczam dowolnie łacińskie tłumaczenie objawień[3]; tłumaczę dosłownie główną część dwóch własnoręcznych rękopisów św. Brygidy, czego przede mną nie próbował nikt
