Discernere vera ac falsa, to zasadnicze przesłanie w pracy badacza.

Określenie to weszło przed czterema wiekami do kanonu podstawowych pojęć w warsztacie badawczym historyka, odkąd stało się hasłem przewodnim hagiografów belgijskich, wydawców rozpoczętej w 1629 r. fundamentalnej serii Acta sanctorum. Choć uczeni przyjęli wyniki ich prac z uznaniem, to wśród ówczesnych propagandystów ich działania wywołały prawdziwe oburzenie, ponieważ uderzały w uświęconą od wieków i swobodnie rozwijaną także w czasach Kontrreformacji, a może właśnie ze zdwojoną wówczas siłą, mitologię kościelną. Obalały niepodważalne dotąd wersje na temat bohaterów kultu świętych. Najbardziej bodaj dotknęły zakonu karmelitanów, ponieważ dotykały postaci patriarchy jerozolimskiego św. Alberta, twórcy reguły zakonnej tego zgromadzenia, a także wiązania jego genezy z biblijnym prorokiem Eliaszem.