Błogosławiona Dorota z Mątów, średniowieczna pustelnica. Materiały z VI Sympozjum Dorotańskiego w Kwidzynie

Błogosławiona Dorota z Mątów, średniowieczna pustelnica. Materiały z VI Sympozjum Dorotańskiego w Kwidzynie

45.00

Na stanie

Kategoria:

Bł. Dorota przyszła na świat w 1347 r. we wsi Mątowy Wielkie k. Malborka w rodzinie niderlandzkiego kolonisty Wilhelma oraz jego żony Agaty. W 1363 r.
poślubiła Adalberta, mieszczanina i płatnerza gdańskiego. Zamieszkała w Gdańsku przy ul. Długiej. W małżeństwie tym przyszło na świat dziewięcioro dzieci, z których ośmioro zmarło w wyniku trwających w tym czasie epidemii. Z jedyną ocalałą od śmierci córką Gertrudą (mniszką benedyktynką w Chełmnie) Dorota prowadziła
korespondencję na tematy ascetyczno-mistyczne. Relacje z mężem były dość napięte i trudne. Adalbert nie rozumiał praktyk religijnych Doroty. Jednak poprzez
cierpliwość i łagodność żony nawrócił się. Dorota odbyła też szereg pielgrzymek, m.in. do Koszalina, Akwizgranu, Einsiedeln, Rzymu. Po śmierci męża swoje ostatnie lata życia związała z katedrą diecezji pomezańskiej w Kwidzynie. Przybyła tu, by korzystać z kierownictwa wybitnego teologa i dziekana kapituły kwidzyńskiej kanonika Jana. Za jego poparciem, za zgodą biskupa pomezańskiego oraz kapituły, wybrała życie pustelnicze poprzez zamurowanie w celi (rekluzorium) przy kościele katedralnym. Zmarła w opinii świętości w swojej pustelni 25 czerwca 1394 r. Renesans jej kultu w Polsce i w Niemczech Zachodnich nastąpił po II wojnie światowej. W 1976 r. Stolica Apostolska zatwierdziła dekret stwierdzający heroiczność życia
oraz istnienie kultu bł. Doroty od niepamiętnych czasów. Dekret podpisany został przez papieża Pawła VI i jest równoznaczny z aktem beatyfikacji (pleni iure). Od 1992 r. bł. Dorota jest patronką diecezji elbląskiej.